Κι ο άνθρωπος ωριμάζει
Ή γίνεται καλό κρασί
Ή χαλάει και ξυδιάζει!
Ανάλογα της πράξεις σου
Όσο καιρό θα ζήσεις
Ή μένεις φλόγα στις καρδιές
Ή εντελώς θα σβήσεις!
Έγραψα τις σημερινές μαντινάδες με αφορμή τα 56α γενέθλιά μου.
Δεν ξέρω αν τα χρόνια μετριούνται σωστά με αριθμούς.
Ξέρω όμως πως όσο περνούν, μου δίνουν την ευκαιρία να βλέπω πιο καθαρά τον εαυτό μου, να μετρώ αλλιώς τους ανθρώπους, τη ζωή, την αλήθεια και το χρόνο.
Εύχομαι, ελπίζω και προσπαθώ καθημερινά μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας να γίνω σαν το παλιό, καλό κρασί…
Όχι να χαλάσω…
Όχι να ξυδιάσω…
Μα να αφήσω ευχάριστη γεύση, μνήμη και καρδιά.
Με τις πράξεις μου, με τα λόγια μου, με τη στάση μου να φωτίζω λίγο το σκοτάδι κι όταν έρθει η ώρα μου να φύγω, να μην περάσω έτσι απλά στο τίποτα.
Να μείνω φλόγα λαμπερή στις καρδιές εκείνων που θα με θυμούνται και όχι να σβήσω τελείως.
Σήμερα δεν γιορτάζω απλώς μια ακόμη χρονιά. Σήμερα ευγνωμονώ που είμαι εδώ. Που ζω. Που μπορώ ακόμα να τρέχω, να γράφω, να αγαπώ, να λέω «ευχαριστώ».
Να νιώθω. Να ζητώ συγγνώμη. Να ελπίζω.
Και να χαρίζω λίγη ψυχή σε όποιον τη χρειάζεται.
Θέλω μέσα απ’ την καρδιά μου να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που μου στείλατε ευχές, με ένα μήνυμα, ένα σχόλιο, ένα τηλεφώνημα, μια αγκαλιά.
Σας ευγνωμονώ.
Η σκέψη σας ήταν για μένα το πιο όμορφο δώρο.
Να είστε όλοι καλά, γεροί, φωτεινοί και αληθινοί.
Και του χρόνου… εδώ, να μετράμε όχι απλώς χρόνια, μα αγάπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου