Χίλιες φορές τη μέρα;
Αν έχεις σκάρτη την ψυχή
Τζάμπα κουνείς τη χέρα!
Δεν ωφελεί να πηγαίνεις στις εκκλησίες,
να γονατίζεις μπροστά σε εικόνες, να σταυροκοπιέσαι με ευλάβεια, να κοινωνάς κάθε Κυριακή… Αν, μόλις τελειώσει η Θεία Λειτουργία, βγαίνεις από την εκκλησία και με το ίδιο χέρι που έκανες το σταυρό σου «βγάζεις τα μάτια» του συνανθρώπου σου.
Με λόγια πικρά, με περιφρόνηση, με κουτσομπολιό, με το να κατακρίνεις τον συνάνθρωπό σου, με σκληρότητα.
Η πίστη δεν φαίνεται στο τελετουργικό. Φαίνεται στον άνθρωπο που γίνεσαι.
Δεν μετριέται με τις προσευχές που λες, αλλά με την καρδιά που δίνεις.
Η πίστη δεν φαίνεται μόνο στο χέρι που κινείται για να κάνεις το σταυρό σου, αλλά στην καρδιά που συγκινείται, που πονάει, που συμπονάει, που συγχωρεί, που αγαπάει, που σκύβει δίπλα στον πονεμένο, που σιωπά μπροστά στο λάθος του άλλου, που χαίρεται με τη χαρά του αδελφού της, που καίγεται από μετάνοια για το δικό της σφάλμα.
Προς Θεού, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπονοήσω πως πρέπει να καταργήσουμε το σύμβολο του Σταυρού.
Το αντίθετο: να κάνουμε το σταυρό μας με πίστη, με επίγνωση, με σεβασμό.
Όχι μηχανικά. Όχι υποκριτικά.
Να τον κάνουμε… κι έπειτα να τον κουβαλάμε στην καρδιά μας.
Ο Θεός δεν μετράει πόσες φορές θα κάνεις το σταυρό σου.
Μετράει αν τον κουβαλάς μέσα σου.
Όχι στο μέτωπο… στην καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου