Πολλοί με το χαμό σου!
Μα εδά που ζεις κάποιοι απ' αυτούς
Θέλουνε το κακό σου!
Όταν φύγεις, θα κλάψουν.
Θα γεμίσει η εκκλησία πρόσωπα με δάκρυα.
Θα πουν λόγια όμορφα,
θα θυμηθούν τις καλές σου πράξεις,
θα σε πουν "διαμάντι",
"καλόκαρδο",
"άνθρωπο αληθινό".
Μα εσύ δεν θα τους ακούς πια...
Γιατί όσο ζούσες…
κάποιοι απ’ αυτούς σε φθονούσαν.
Σε κουτσομπόλευαν.
Σε υποτιμούσαν.
Δεν άντεχαν να σε βλέπουν να προοδεύεις.
Δεν χάρηκαν ποτέ με τη χαρά σου.
Ίσως να ήθελαν ακόμα και το κακό σου.
Και τώρα τι;
Ψεύτικα δάκρυα;
Λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ όταν έπρεπε;
Όχι. Φτάνει πια.
Αν ένας άνθρωπος είναι καλός,
ας του το πούμε όσο είναι ζωντανός.
Αν κάνει κάτι όμορφο για την κοινωνία,
ας του το αναγνωρίσουμε τώρα όχι μετά.
Μην γκρινιάζεις για τη ζωή του άλλου.
Μην τον ζηλεύεις.
Κοίτα τη δική σου πορεία.
Και να θυμάσαι:
η κακία δεν χτίζει τίποτα,
το ψεύτικο δάκρυ δεν ξεπλένει την αλήθεια,κι η σιωπή μπροστά στο καλό,
είναι μορφή συνενοχής.
Ζήσε με αλήθεια.
Μίλα με ειλικρίνεια.
Αγάπα όσο υπάρχει χρόνος.
Γιατί όταν έρθει το τέλος,
δεν έχει σημασία πόσα λουλούδια φέρνεις,
ούτε πόσο δυνατά κλαις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου