Μα όποιος θα τα γράψει
Θα είναι δώρο άδωρο
Αν δεν τα κάνει πράξη!
Στην εποχή των social media γίναμε όλοι φιλόσοφοι, δάσκαλοι, καθηγητές και σύμβουλοι ζωής.
Ποστάρουμε βαθυστόχαστα λόγια, διδάσκουμε αλήθειες, μοιραζόμαστε σοφίες, και συχνά νιώθουμε πως προσφέρουμε στον κόσμο κάτι σημαντικό.
Όμως πόσα από αυτά που γράφουμε τα κάνουμε πράξη;
Μέσα σε όλους αυτούς βάζω και τον εαυτό μου. Δεν εξαιρούμαι.
Κι εγώ γράφω, μοιράζομαι σκέψεις, ανεβάζω μαντινάδες που έχουν μέσα τους μηνύματα και διδάγματα.
Αλλά, αν μη τι άλλο, προσπαθώ αυτά που λέω και γράφω να τα κάνω και πράξη.
Δεν τα καταφέρνω πάντα, είμαι άνθρωπος. Μα δεν εφησυχάζω. Προσπαθώ. Γιατί αλλιώς τα λόγια μένουν κούφια, κενά, χωρίς αντίκρισμα.
Βλέπω και το λέω με πόνο και απογοήτευση, ανθρώπους που ανεβάζουν καθημερινά μηνύματα αγάπης, κατανόησης και ενσυναίσθησης, και στην πραγματική τους ζωή είναι τοξικοί, αγενείς, προσβλητικοί, γεμάτοι θυμό και υπεροψία.
Ξεχνούν πως τα λόγια, όσο όμορφα κι αν είναι, δεν αξίζουν τίποτα αν δεν τα υπογράφει η ζωή μας.
Γιατί τα όμορφα λόγια, όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις, είναι σαν άδειο κουτί με χρυσό περιτύλιγμα: εντυπωσιακό απ’ έξω, αλλά άχρηστο μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου