Μα σου το υπογράφω!
Άμα γυρίσει ο τροχός,
Σου σκάβουνε το τάφο!
Πονάει πολύ... να δίνεις την ψυχή σου για ανθρώπους που, μόλις πάψεις να τους είσαι «χρήσιμος», σε ξεχνούν. Και πιο πολύ πονάει όταν δεν σε ξεχνούν απλώς, μα σε πολεμούν. Όταν, αντί για ευχαριστώ, σου ρίχνουν το φαρμάκι τους. Όταν, αντί για χέρι βοήθειας, κρατούν φτυάρι... κι αρχίζουν να σκάβουν.
Το έκανες από αγάπη. Από ανθρωπιά. Χωρίς να ζητήσεις τίποτα πίσω. Και όμως… κάποιοι σε θυμούνται μόνο όταν τους συμφέρει, κι όταν δεν τους χρειάζεσαι πια, σε διαγράφουν ή σε σταυρώνουν.
Μα εσύ κράτα το φως σου. Μην τους μοιάσεις. Γιατί όποιος σκάβει λάκκους για τους άλλους, πρώτος πέφτει μέσα. Η ζωή βλέπει. Ο Θεός ακούει. Και η καρδιά που έδωσε χωρίς ανταλλάγματα, ποτέ δεν χάνει.
Δούλεψες, πάλεψες, πόνεσες… Μα μην αφήσεις την πίκρα να φυτρώσει μέσα σου. Εκεί που πήγες να σπείρεις αγάπη και θέρισες προδοσία, γύρνα την πλάτη κι προχώρα. Ο κόσμος έχει ανάγκη από φως. Όχι από άλλες σκιές.
Συνέχισε να βοηθάς. Όχι για εκείνους που πρόδωσαν, αλλά για εκείνους που υπάρχουν και πονάνε αληθινά. Για εκείνους που θα πουν ένα ειλικρινές «ευχαριστώ». Για εκείνους που δεν κρατούν φτυάρι… αλλά κρατούν την καρδιά σου με σεβασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου