Όλοι να σε πατούνε
Γίνε ουρανός να μην μπορούν
Ούτε να σε ακουμπούνε!
Αν ήσουν προσγειωμένος, αν ήσουν ταπεινός και χαμηλά, ήταν γιατί ήθελες να είσαι δίπλα στους ανθρώπους.
Ήθελες να στηρίζεις, να συμπαραστέκεσαι, να απλώνεις το χέρι σε όποιον έπεφτε.
Έγινες "χώμα" για να μπορούν οι άλλοι να σταθούν. Όχι για να σε ποδοπατούν.
Κι όμως… το παρεξήγησαν.
Σε είδαν χαμηλά και νόμισαν πως δεν έχεις αξία.
Σου φέρθηκαν με περιφρόνηση.
Ξέχασαν πως αυτό που είναι χαμηλά, μπορεί να είναι θεμέλιο. Μπορεί να είναι δύναμη. Μπορεί να είναι αγάπη.
Κι όταν πια νιώσεις πως το να είσαι "χώμα" έγινε βάρος και όχι τιμή,
τότε…
Γίνε ουρανός.
Ανύψωσε την ψυχή σου.
Σήκωσε τα μάτια και την καρδιά σου ψηλά.
Γίνε αυτό που δεν μπορούν να ακουμπήσουν.
Όχι από έπαρση, αλλά από ανάγκη. Από προστασία.
Για να μη σε λερώνουν όσοι δεν σε σεβάστηκαν όταν τους έδινες το καλύτερο σου.
Γιατί κάποια στιγμή… πρέπει να σταματήσεις να προσφέρεις στους λάθος ανθρώπους.
Και να μάθεις να προσφέρεις πρώτα… στον εαυτό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου