Κούπες μα και να πίνεις!
Μα να γλεντάς αξιοπρεπώς,
Και ζωντανός να μείνεις!
Δεν είναι καπετάνιος όποιος πνίγεται στο ποτό… αλλά όποιος στέκεται καθαρός στο γλέντι!
Αυτή η μαντινάδα είναι αφιερωμένη σπέσιαλ και χωρίς παρεξήγηση, σ’ εκείνους που νομίζουν πως είναι καπετάνιοι. Που παριστάνουν τους λεβέντες με το ζόρι. Που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, θέλουν να αποδείξουν ότι είναι οι πρώτοι, οι πιο σκληροί, οι πιο μάγκες.
Μα η αλήθεια είναι απλή: όποιος έχει ανάγκη να δείξει πως είναι κάτι… μάλλον δεν είναι.
Γιατί η πραγματική αντρειά δεν είναι ούτε στα ποτήρια, ούτε στη φωνή, ούτε στην πρόκληση. Δεν είναι στο πόσο πίνεις, στο πόσο αντέχεις ή στο πόσο "γράφεις" στο γλέντι.
Η αντρειά φαίνεται στο πώς γλεντάς χωρίς να ξεπέφτεις. Στο πώς κρατάς το μέτρο σου, την αξιοπρέπειά σου και τον σεβασμό στους γύρω σου.
Να μη μεθάς από το ποτό, αλλά από τη χαρά.
Να μη χάνεις τον εαυτό σου, αλλά να τον θυμάσαι καλύτερα.
Να μην κάνεις ζημιές, αλλά να χτίζεις μνήμες.
Αυτός είναι ο πραγματικός καπετάνιος: αυτός που κυβερνά πρώτα τον εαυτό του. Που όταν τελειώσει το γλέντι, μπορεί να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να πει "στάθηκα άνθρωπος".
Κι αυτός είναι και ο πραγματικός λεβέντης: όχι αυτός που φωνάζει, αλλά αυτός που λάμπει. Που δεν αποδεικνύει τίποτα σε κανέναν, γιατί είναι αυτό που είναι – και φτάνει.
Γιατί τελικά… να γλεντάς και να μένεις ζωντανός. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Και το πιο αντρίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου