Όποτε ξεπερνιούνται
Μόνο οι δυνατές ψυχές
Σαν τα μωρά γεννιούνται
Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως τελείωσες.
Που τα σκοτάδια σκεπάζουν τα πάντα και δεν βρίσκεις φως.
Που λυγίζεις, κλαις, πονάς…
και λες μέσα σου πως δεν αντέχεις άλλο.
Κι όμως…
Κάπου εκεί, βαθιά μέσα σου,
υπάρχει μια δύναμη που δεν ήξερες πως έχεις.
Μια σπίθα που επιμένει να καίει,
ακόμα και μες στον πιο δυνατό άνεμο.
Όταν έρθει η στιγμή και σταθείς ξανά όρθιος,
όταν καταφέρεις να παλέψεις και να ανταπεξέλθεις,
τότε δεν είσαι πια ο ίδιος.
Έχεις αλλάξει.
Έχεις γίνει πιο δυνατός.
Πιο αληθινός.
Πιο γεμάτος.
Γιατί όταν ξεπερνάς τον πόνο,
δεν επιστρέφεις πίσω όπως ήσουν.
Γεννιέσαι ξανά.
Όχι στο σώμα…
μα στην ψυχή.
Σαν μωρό που βγαίνει απ’ τη μήτρα του πόνου,
καθαρό, δυνατό, αληθινό.
Κι αυτή η νέα ψυχή που αναδύεται,
είναι πιο σοφή, πιο γαλήνια, πιο γεμάτη αγάπη.
Γιατί ξέρει πια…
ότι ο πόνος δεν ήταν το τέλος,
αλλά η αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου