που μέχρι να ανάψει σβήνει...
Και αυτό που μένει
είναι η καλοσύνη.
Όλοι ερχόμαστε για λίγο σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ό,τι κι αν αποκτήσουμε, όσα κι αν καταφέρουμε, στο τέλος δεν θα μετρηθούν τα πλούτη μας, ούτε οι τίτλοι, ούτε τα χειροκροτήματα.
Θα μετρηθεί μονάχα πώς φερθήκαμε στους ανθρώπους γύρω μας.
Πόση αγάπη δώσαμε.
Πόση καλοσύνη αφήσαμε πίσω μας.
Γιατί η ζωή, όπως και η φλόγα, δεν ξέρεις πότε θα σβήσει.
Και το μόνο φως που συνεχίζει να καίει
είναι αυτό που άναψες στις καρδιές των άλλων.
Μην περιμένεις αύριο για να αγαπήσεις.
Μην περιμένεις να “σε συμφέρει” για να φερθείς καλά.
Να ζεις την σου κάθε μέρα έτσι, που αν φύγεις το βράδυ, να σε θυμούνται το πρωί με δάκρυ και χαμόγελο.
Γιατί έζησες με αλήθεια.
Γιατί ήσουν Άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου