Δεν μπορώ άλλο να κρύβω τα συναισθήματά μου

Θα λέω ό,τι αισθάνομαι 

Και όχι ό,τι νομίζω 

Γιατί στη ζωή μου έμαθα 

Εφόσον ζω ελπίζω!

Έγραψα τη σημερινή μαντινάδα με την καρδιά μου, γιατί κουράστηκα να σωπαίνω. Κουράστηκα να λέω αυτά που “πρέπει” ή αυτά που “φαίνονται σωστά”.

Δεν μπορώ άλλο να κρύβω τα συναισθήματά μου, μόνο και μόνο για να μη στεναχωρηθούν ή για να είναι κάποιοι άλλοι ευχαριστημένοι.

Από ένα σημείο και μετά, η ζωή μάς μαθαίνει ότι αξίζει να εκφράζεις αυτό που πραγματικά αισθάνεσαι, όχι απλώς αυτό που σκέφτεσαι.

Ό,τι δεν λέγεται βαραίνει. Κι ό,τι μένει μέσα μας, σαπίζει. Γι’ αυτό προτιμώ να πω μια αλήθεια που πονά, παρά ένα ψέμα που ησυχάζει.

Κι όσο αναπνέω, όσο χτυπά η καρδιά μου, δεν παραιτούμαι, εφόσον ζω, ελπίζω.

Η ελπίδα δεν είναι απλά σκέψη, είναι στάση ζωής. Είναι το φως που κρατάμε αναμμένο, ακόμη και στα πιο σκοτεινά μας βράδια.

Αν θες να ζήσεις αληθινά, μη φοβάσαι να νιώθεις. Μη φοβάσαι να ελπίζεις.