Όσο ψηλά κι αν φτάσεις
Και απο που ξεκίνησες
Πότε να μην ξεχάσεις!
Όσο ψηλά κι αν φτάσεις, αν δεν κρατάς επαφή με τη γη… κινδυνεύεις να χαθείς.
Μπορεί να ανεβείς ψηλά.
Να κατακτήσεις όνειρα, κορυφές, χειροκροτήματα.
Να σε θαυμάζουν, να σε ζηλεύουν, να σε ακολουθούν.
Αλλά... αν ξεχάσεις ποιος ήσουν πριν, αν δεν ρίχνεις το βλέμμα πίσω σε κείνους που σε στήριξαν, σε κείνα τα χώματα που πάτησες ξυπόλυτος, αν χάσεις τη μνήμη της αφετηρίας σου... τότε δεν ανέβηκες αληθινά.
Μόνο μεταφέρθηκες ψηλά.
Η αληθινή άνοδος δεν μετριέται με ύψος, αλλά με πόση ταπεινότητα κουβαλάς στην κορυφή.
Όχι για να σκύψεις, αλλά για να σκύψεις με σεβασμό στο παιδί που ήσουν, στους ανθρώπους που σε πίστεψαν, στο Θεό που σε φύλαξε όταν δεν είχες δύναμη ούτε να προσευχηθείς.
Κι ακόμα κάτι:
Όσο εύκολα ανεβαίνεις, τόσο πιο εύκολα μπορείς και να κατέβεις.
Γιατί η ζωή δεν είναι μόνο ευθείες και αναβάσεις.
Έχει στροφές, σκιές και σκαμπανεβάσματα.
Και πρέπει να είσαι έτοιμος να τα δεχτείς όλα με ψυχή ταπεινή και καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη.
Να κοιτάς χαμηλά. Όχι για να μείνεις εκεί.
Αλλά για να θυμάσαι ότι όλα ξεκινούν από το χώμα.
Κι εκεί θα επιστρέψουμε.
Μόνο η αγάπη και η μνήμη μένουν όρθιες για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου