Όλος ο κόσμος κλαίει
Μα η μάνα που θρηνεί παιδί
Ο πόνος τηνε καίει!
Μάνα που χάνει το παιδί
Παρηγοριά δεν βρίνει
Μόνο η Παναγία μας
Τη νιώθει την οδύνη!
Τον πόνο Παναγία μου
Ευχή κάνε μεγάλη
Να μη θρηνήσει το παιδί
Στον κόσμο μάνα άλλη
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο βαριά και η πιο πένθιμη μέρα όλης της Ορθοδοξίας.
Είναι η κορυφή του Θείου Πάθους.
Ημέρα σιωπής, συντριβής και πένθους.
Η γη σωπαίνει. Οι καμπάνες πενθούν. Η ψυχή σκύβει.
Γιατί ο Δημιουργός καρφώνεται πάνω στο Σταυρό από το ίδιο του το δημιούργημα, τον άνθρωπο!
Ο Χριστός ανεβαίνει στον Γολγοθά και σταυρώνεται για όλους μας.
Και δίπλα Του, στη σκιά του Σταυρού, στέκει η Παναγία.
Μια μάνα που δεν φωνάζει και δεν χτυπιέται.
Μα όλος ο ουρανός σκύβει στον πόνο της.
Εκείνη τη στιγμή, η Παναγία δεν είναι μόνο η Μητέρα του Θεού.
Είναι η κάθε μάνα αυτού του κόσμου,
που έχασε το παιδί της.
Η κάθε μάνα που στέκεται βουβή,
και μιλά με δάκρυα αντί για λόγια.
Ο πόνος του Χριστού είναι παγκόσμιος.
Μα ο πόνος της Παναγίας είναι μητρικός.
Μιλά σε κάθε μάνα που ματώνει.
Σε κάθε ψυχή που έθαψε ελπίδα.
Εύχομαι καμιά μάνα να μη ζήσει ξανά τέτοιο Γολγοθά.
Και καμιά καρδιά να μη σταυρωθεί από πόνο τόσο βαθύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου