Μια Θάλασσα η Λευτεριά
Που μέσα κυματίζουν
ΟΧΙ, θυσίες, ιδανικά
Και Έλληνες που ελπίζουν!
Στα εύκολα πάντα θέλουμε
Στα εύκολα πάντα θέλουμε
Στα δύσκολα γυρνάμε
Την πλάτη και πληγώνουμε
Ανθρώπους π' αγαπάμε!
Τρεις Μαντινάδες δικές μου σήμερα, αφιερωμένες στην Ελπίδα
Πολλές φορές η σκέψη μου
Φεύγει περιπλανάται
Γιατί μ' αυτά που σκέφτομαι
Κι αυτή στενοχωράται!
μετά πάλι σκέφτομαι:
Μια πέτρα στο οικοδόμημα
Πάνω τσ' ελπίδας βάλε
Κι όλες τσι σκέψεις τσι κακές
Απ' το μυαλό σου βγάλε!
γιατί....
Χωρίς ελπίδα στη ζωή
Δεν πρόκειται να ζήσεις!
Κι αν ζήσεις θα 'ναι ψεύτικα
Χωρίς να ευτυχήσεις!
Βουνό μεγάλο η ζωή!
Ανεβαίνοντας την κορυφή του βουνού στον 10 Ημιμαραθώνιο Βουνού στο Καβούσι Λασιθίου Κρήτης, 22600 μέτρα, μέγιστο υψόμετρο 1450 μέτρα και με συνολική ανάβαση 2000 μέτρα, μου ήρθε στο μυαλό η παρακάτω Μαντινάδα:
"Βουνό μεγάλο η ζωή!
Που πρέπει να προσέξεις
Τη διαδρομή προς κορυφή
Σοφά να επιλέξεις!"
Ω! Την παντέρμη θάλασσα
Ω! Την παντέρμη θάλασσα
Κι ίντα λογιώς σου μοιάζει!
Τη μια γαλήνια κι ήρεμη
Την άλλη φουρτουνιάζει!
Εγώ δεν είμαι πλούσιος
Εγώ δεν είμαι πλούσιος
Μα έχω λεφτά πληθώρα
Κι είναι τα εγγόνια μου τα δυο
Που καμαρώνω τώρα!
Αγώνας δρόμου η ζωή
Αγώνας δρόμου η ζωή
Κι εκείνος που κερδίζει
Είν' όποιος δεν τα παρατά
Που μάχεται κι ελπίζει!
Που το 'γραψες το σ' αγαπώ
Που το 'γραψες το σ' αγαπώ
Δεν έχει σημασία
Οι λέξεις και το νόημα
Έχουν για μένα αξία!
Μάθε να λες ευχαριστώ, παρακαλώ
Μάθε να λες ευχαριστώ, παρακαλώ
Και να ζητάς συγνώμη
Και μην ακούς του κάθε αγενή
Τη λανθασμένη γνώμη!
Μα εύκολα πιάνεις πάτο!
Σε όποια κορφή κι αν ανέβεις
Να μην ξεχνάς το κάτω
Μπορεί να είσαι στα ψηλά
Μα εύκολα πιάνεις πάτο!
Καλό μήνα Οκτώβρη με Αγάπη
Οκτώβρης και ο λογισμός
Σε σένα τριγυρίζει
Είναι που το Φθινόπωρο
Το βλέμμα σου θυμίζει.
Πρώτη του μήνα ανατολή
Του φθινοπώρου θλίψη
Μες στην καρδιά μου σε έβαλα
Πράμα να μη σου λείψει !
Πρώτη του μήνα ανατολή
Και πρώτο φως τση μέρας
Πες μου το εσύ το σ' αγαπώ
Και ας το πάρει ο αέρας!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)