Να τα αγαπάς τα λάθη σου
Ποτέ μη τα μισήσεις
Να τα 'χεις για παράδειγμα
Μα μην τα συνεχίσεις!
Τους φίλους μου τους μέτρησα
Τους φίλους μου τους μέτρησα
Σ' ένα λεπτό και μόνο
Τη μέρα που ένιωσα κι εγώ
Ένα μεγάλο πόνο!
Σαν αφρισμένη θάλασσα
Σαν αφρισμένη θάλασσα
Λυσσομανάει η σκέψη
Και στο λιμάνι του σεβντά
Ψάχνει να γαληνέψει!
Μια αστραπή είν' η ζωή
Μια αστραπή είν' η ζωή
Μα αν θέλεις προλαβαίνεις
Αρκεί σε κακοτράχαλους
Δρόμους να μην πηγαίνεις!
Ο χρόνος φθείρει τσ' ομορφιές
Ο χρόνος φθείρει τσ' ομορφιές
Κι νιότη μας θα σβήσει
Και ό,τι σπείρει ο κάθαεΐς
Στο τέλος θα θερίσει!
Μην απαιτείς το σεβασμό
Με λόγια μόνο σεβασμό
Πότε μην απαιτήσεις
Πρέπει με πράξεις μοναχά
Δίκαια να κερδίσεις!
Μην απαιτείς το σεβασμό
Με λόγια να εισπράξεις
Γιατί αυτός κερδίζεται
Μονάχα με τις πράξεις!
Αντρειά δεν είναι
Αντρειά δεν είναι να κερνάς
Κούπες μα και να πίνεις!
Μα να γλεντάς αξιοπρεπώς
Και ζωντανός να μείνεις!
Όσο κι αν θέλει ο άνθρωπος
Όσο κι αν θέλει ο άνθρωπος
Το Τι περνά να κρύψει
Στα μάτια φανερώνεται
Και η χαρά κι η θλίψη!
Μικρός ο δρόμος της ζωής
Μικρός ο δρόμος της ζωής
Κι όσο μπορείς τον γλέντα,
Με μια αγκαλιά, ένα φιλί
Και μια καλή κουβέντα
Αδιαφορώ κι απαξιώ
Η σκέψη μου είναι συνεχώς
Μ' αυτούς που μ' αγαπούνε
Αδιαφορώ κι απαξιώ
Αυτούς που με μισούνε!
Δεν έχω μάθει στα πολλά
Δεν έχω μάθει στα πολλά
Τα λίγα περισσεύουν
Μαζί μ' αυτούς που μ ' αγαπούν
Κι όχι να με ζηλεύουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)